“Je moet de realiteit zien voor wat ze is. Het gaat slecht met de wereld.”
“Je moet realistisch zijn. Het gaat de ‘verkeerde’ kant uit met X of Y.”
Ik wil dit perspectief even observeren. Wat als er niet slechts “de realiteit” bestaat, maar wat als iedere persoon zijn of haar eigen realiteit heeft? Een realiteit die onlosmakelijk verbonden is met hoe iemands perspectief op zichzelf en op de wereld is. Een perspectief, of “mentaal kader”, dat gevormd is vanuit ervaringen uit het verleden, en daardoor een soort van “mental picture” is geworden van waaruit elke nieuwe ervaring bekeken wordt.
Een mental picture bestaat uit overtuigingen en meningen, die bovendien nog eens extern gevoed worden door waar je je aandacht (voornamelijk) op richt: de media. In hoeverre vind je in de media “de realiteit” terug, en is dat dan de énige realiteit? Of is het slechts de bevestiging van het mentale kader dat je al had. Want als je erop uit trekt en intens geniet van de schoonheid van de natuur, is dat op dat moment dan niet jouw realiteit? Waar richt je je aandacht op? Wat voedt je? En waardoor word jij bovendien gevoed?
You become what you consume.
Om het even heel simpel te bekijken: voor sommige mensen is het glas half leeg, en voor sommigen is het half vol. Wat maakt het verschil? Wie zal er uiteindelijk het beste in zijn of haar vel zitten, ongeacht de omstandigheden?
Ten slotte… hoe flexibel is jouw mentale kader? In hoeverre sta je open voor andere en vernieuwende perspectieven? Perspectieven die jou werkelijk zouden voeden, waar je geluk, vreugde en gezondheid uit haalt. Misschien heb je een stug en verhard perspectief (“Zo is het en niet anders.”), en daar is niks mis mee, maar hoe voelt dat dan? Worden jij en je omgeving daar beter van? Of zorgt het voor conflict? Botsende mentale kaders? Harde koppen?
In plaats van met één stug oog recht vooruit te blijven kijken naar wat je voorgehouden wordt, kunnen we misschien eens een voorbeeld nemen aan de vlieg! Ik zocht even op hoeveel ogen hij heeft en vond dit: “Vliegen hebben zogenaamde facetogen. Het is eigenlijk een zeshoekig vlak met duizenden samengestelde ogen, en al die ogen hebben lensjes.” (Wiki)
In ieder geval… Ik opteer dus voor een Open en Flexibel mentaal kader, vanuit dezelfde Facetogen als onze vriend, de vlieg. Een kader dat open staat voor verandering, verruiming, vernieuwing én verwondering. Dat zijn 4 V’s! Verwóndering voor wat er nóg allemaal mogelijk is, en dat is zoveel! Een stevig kader, dát wel, zodat het onze groei kan ondersteunen, als een rots. Maar niet zó verhard dus, dat het stijf, stug en onwrikbaar wordt… en daardoor groei belemmert.
I’m in for growth! Samen kunnen we zoveel meer.
Maar hé, dat is ook maar gewoon míjn perspectief.
Love
art: unknown
Comentarios